آسیب‌شناسیِ لرزه‌ای معابر شهری

برنامه ریزی شهری با هدف کاهش آسیب پذیری، ناگزیر از شناخت نحوه و علل آسیب‌پذیری هر یک از عناصر کالبدی شهر است. در این راستا، آسیب‌شناسی لرزه‌ای شبکه ارتباطی و به ویژه معابر شهری، به عنوان یکی از عناصر کالبدی شهر، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش تلاش دارد، با به کارگیری روش‌های نوین آماریِ مرتبط و AHP و نیز استفاده از GIS ، مدلی بسط‌پذیر را برای تعیین آسیب‌پذیری لرزه‌ای معابرِ شهری ارائه کند. برای تدقیق پیشنهادات یاد شده، محله کارمندان واقع در شهر کرج به عنوان مطالعة موردی مورد ارزیابی قرار گرفته است. براساس نتایج تحلیل سلسله مراتبی، از میان 10 معیار آسیب پذیری منتخبِ پژوهش، معیارهایِ جمعیت مرتبط با معبر، موقعیت و ویژگی‌های زیرساخت‌های شهری و شیب معبر، بیشترین، و معیارهای دسترسی و کیفیت کف معبر، از کمترین اهمیت در تعیین سطح آسیب-پذیری معبر برخوردار هستند. بررسی روابط همبستگی، نشان از همبستگی درونی میان معیارها، همپوشانی داده‌ها و عدم امکان تعیین حد آستانه به صورت منفرد برای معیارها دارد. بنابراین، آسیب پذیری لرزه‌ای معابر شهری، معلول یک معیار نبوده و برآیند مجموعه ای از عوامل می‌باشد. برای تعیین آسیب‌پذیری لرزه‌ای، ضروری است از روش‌هایِ تحلیلیِ مبتنی بر تحلیل توامان معیارها سود جست که این امر نشان دهندة مطلوبیت و کارآیی مدل ارزیابی پیشنهادی پژوهش حاضر می باشد.